1/27/2010

Zrozumieć brutalistów

Nie każdy może zostać aktorem. Skoro nawet Janusz Głowacki miał kłopoty z przekonującym odegraniem jajka i drzewa w Szkole Teatralnej, to co dopiero poseł jeden z drugim. Nienauczeni doświadczeniem wielkich Kempa, Stefaniuk, Sekuła, Urbaniak idą na rekord obciachu. Głowackiego pytano w szkole dlaczego nie chce się tak jak wszyscy toczyć. Odpowiedział, że się wstydzi. „Zostałem po raz pierwszy w życiu oskarżony o cynizm”, napisał w „Z głowy”. Szczerość nigdy nie daje tytułu prymusa.

Mam nadzieję, że się Mistrz tym zestawieniem nazwisk nie obrazi. Ale skojarzenia z metodą Stanisławskiego, którą wpajano mu w szkole są takie oczywiste. Zgodnie z tą nauką studentom aktorstwa kazano się do wyboru albo utożsamiać, albo identyfikować. Z przykrością stwierdzam, że ta stara zasada we współczesnym sejmowym przypadku to nie jest żadne wyzwanie. Obrona swoich przed obcymi przybiera często karykaturalne formy.

Przykład najnowszy; przesłuchanie Derdziuka, byłego państwowego urzędnika. - Czy Kazik o panu śpiewa - prosił Bartosz Arłukowicz z Lewicy mając na myśli kawałek: "Daj Derdziuk wódki, co ci stanowi. Nie mogę, muszę oddać tatowi." Derdziuk odpowiadał: - Studiowałem socjologię. I Kazimierz Staszewski też. Mówiłem mu Kazik. Były strajki. Ja nie piłem. Były kartki na wódkę, a mój brat planował wesele... Te zeznania dobijają. Poprzeczka została strącona mimo, że wisiała centymetr nad ziemią. Z jednej strony oparta o pytanie czy świadek przeklina, z drugiej o propozycję kolacji ze świadkiem w „Pędzącym króliku”. Szczęśliwie zaproszenie zostało odrzucone z uwagi na program odchudzający śledczej. Poza tym cała Polska widziała, że kolację w sześć minut je tylko przewodniczący Sekuła, a w „Króliku” teraz takie kolejki, że nikt dłużej nie usiedzi.

Poselskie komisje śledcze to pomyłka. Nie ma sensu niczego wyjaśniać politycznie, bo to nikogo poza politykami nie interesuje. Albo wierzymy, że ze sprawą poradzi sobie prokuratura, albo - jeśli się nie udaje - Prokurator Generalny traci stanowisko. Chętnie przyjmuję postawę Janusza Głowackiego, który w kinie (przed telewizorem?) robi się podejrzliwy. „Na sztukach brutalistów podcinających sobie żyły wśród okrzyków „fuck me” na zmianę z „love me” - bawię się po prostu znakomicie”. To podejście czyni cuda, proszę spróbować.

Ten tekst to wyraz moich osobistych poglądów, nie należy go identyfikować z linią programową redakcji TVN24

1/19/2010

Dolar jak koloratka

Samiśmy sobie tę bestię wyhodowali. Nikt Tadeuszowi Rydzykowi nie umiał dość stanowczo powiedzieć „stop”. Ani Kościół ani padający mu przed wyborami do stóp politycy. Mamy za swoje, nawet jeśli ten arogancki pan w koloratce nie jest z naszej bajki. Tym razem poleciał na finansowe tournee do USA i tam pluje jadem na Polaków.

Żałosne żale wyświęconego biznesmena ujawnili dziennikarze programu „Teraz my” w TVN. Rydzyk mówi na spotkaniu z Polonią: ludzie chodzący do kościoła nieraz, przystępując do Komunii są tak głupi, że przechodzi to ludzkie pojęcie. Tak zazdrośni, tak źli (...). Tu chodzi o Polskę, o kościół, o młodzież, o ludzi. Boże mój. Rozumiecie Państwo? Dlatego to trzeba robić. A samo się nie zrobi. Te pieniądze trzeba znaleźć." Na mój gust zabrakło amen. Chyba, że zagłuszył je brzęk rzucanych na tacę pieniędzy.

W każdym podręczniku z cyklu „jak dobrze żyć ze sobą” uczą: nie oceniaj innych. Ale w Wyższym Seminarium Duchownym Redemptorystów w Tuchowie mogli to pominąć. Z powodu tego drobnego ale upierdliwego błędu wychowawczego Tadeusz Rydzyk nigdy nie odnosi się do siebie, zawsze widzi źdźbło w oczach innych. Kobiety w Pałacu Prezydenckim to dla niego szambo, żona prezydenta to czarownica, księża-pijacy za kółkiem to polska normalka.

Na jednym z kazań Tadeusz Rydzyk grzmiał: „podnieście rękę, kto w życiu nie wypił kieliszka koniaku? Jakby wam dali, to połowa by wypiła”. Święta racja, ale nie należy mierzyć innych swoją przyciasną miarą. „Tylko w księży walić, bo lepiej w czarnego”, mówił Rydzyk w Chicago. „W tej katolickiej Polsce jak ksiądz idzie ulicą czy siostra zakonna, to tyle obelg słyszy, że szkoda gadać. W Izraelu tego nie słyszałem”. Mówią, że służby specjalne Jerozolimy są najskuteczniejsze na świecie. Mam nadzieję, że wpuszczenie najsłynniejszego polskiego antysemity do Ziemi Świętej było wypadkiem przy pracy. Inaczej czas umierać.

Ten tekst to wyraz moich osobistych poglądów, nie należy go identyfikować z linią programową redakcji TVN24

1/12/2010

Co wolno wojewodzie?

Artystom można więcej, mówił Maciej Maleńczuk w sprawie Piesiewicza. Pijak, odpowiadali niektórzy w świętym oburzeniu. Dziś, kiedy prokuratura stawia zarzuty dziennikarzom pytamy czy im też wolno więcej? A co z możliwościami polityków? Czy generalnie ludziom władzy można więcej? Myślę o władzy nad państwem, widzem, czytelnikiem, publicznością. Tak, uważam, że osoby publiczne mogą więcej ale tylko w ramach swoich publicznych występów. Można grać pijaka za kółkiem ale nie można pijanym wracać z planu filmowego.

Oczywiście więcej i wolność nie mają jednego imienia ale przyjmuję, że żyjemy w świecie ograniczonym przez dwie płaszczyzny: mądrze interpretowane prawo i zdrowy rozsądek. Prokuratura postawiła Mariuszowi Gierszewskiemu z Radia ZET i Krzysztofowi Skórzyńskiemu z TVN24 zarzuty ujawnienia materiałów ze śledztwa bez zgody prokuratora. Nie oni pierwsi pokazali tajne materiały śledztwa ale jako pierwsi usłyszeli w tej sprawie zarzuty. W tysiącach innych przeciekowych afer dziennikarze występują jako świadkowie. Mają prawo i obowiązek strzec źródła informacji. Bez tego nie ma dziennikarstwa.

Art. 241 kodeksu karnego mówi "kto bez zezwolenia rozpowszechnia publicznie wiadomości z postępowania przygotowawczego, zanim zostały ujawnione w postępowaniu sądowym, podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do lat dwóch". Życie pokazuje, że można go interpretować zależnie od widzimisię prokuratora. Mariusz i Krzysztof nie handlowali tymi zeznaniami na bazarze Różyckiego. Jak górnolotnie by to nie zabrzmiało - zgodnie z sensem ich pracy chcieli pokazać słuchaczom i widzom co mówią prokuratorzy o naciskach przy aferze gruntowej za rządów PiS. Gdzie ich zbrodnia?

Nie jest winą dziennikarzy, że prokuratury na gwałt potrzebują hydraulika.

Ten tekst to wyraz moich osobistych poglądów, nie należy go identyfikować z linią programową redakcji TVN24

1/06/2010

Rozum, do ch...

Gdzie masz chu... rozum, do k... nędzy?! Można by powiedzieć do petentów łódzkich urzędów trawestując rzekome słowa ich prezydenta. Zrobił u siebie Trzech Króli dniem wolnym od pracy. Obywatele nie mogli załatwić dziś niczego, bo ich włodarz musiał przejechać się białą dorożką jako jeden z królów. Taki ma kaprys i głosi to na cały kraj.

Kropiwnicki szkodzi zdrowemu rozsądkowi. Mami ludzi bredniami, że historia powinna im gwarantować wolne w tym dniu. Bo wiele krajów UE szóstego stycznia świętuje. Polacy nic innego nie robią, tylko odpoczywają, świętują, piją, medytują. Sklepy są pozamykane, gospodarka staje, wymuszenie świętujemy. Absurd.

Polska to kraj żenujących rozwiązań. Nie stać nas na nic ale zastawiamy się, żeby pokazać co to nie my. Spocone, przejedzone, pijane polskie twarze. Boże, jak świątecznie...

Ten tekst to wyraz moich osobistych poglądów, nie należy go identyfikować z linią programową redakcji TVN24

1/05/2010

Gdzieś w Rzymie



trudno o lepszą
wizytówkę

Polak: czytam Fakt

„Okna”, „Eichmann”, „Taksówkarz”. Życie, śmierć, zagubienie. Trzy filmy i trzy światy w kilkanaście godzin. Nie chcę tym wyznaniem wymuszać na Czytelnikach gratulacji, że stać mnie na kino Luna w poniedziałek, kiedy bilety najtańsze i wypożyczalnię filmów. To raczej sugestia, że w medialnym świecie albo się oderwiesz albo cię oderwą. To jest moja nauczka minionego roku.

Zapytano Polaków, co czytacie? Jedną z dwóch najmocniej zaniżających poziom mediów w Polsce gazetę przerzuca w wolnej chwili ponad dwa miliony ludzi. Najwięcej wśród gazet codziennych. Janusz Głowacki zwykł mówić, że jaki kraj, takie bulwary. Ale przecież tam, w „Fakcie”, publikują znani dziennikarze, są artykuły prezydenta, premiera, komentuje profesor Bartoszewski. Lilia wodna na rzece nieczystości też budzi podziw. Przez chwilę.

Piszę o tym w kontekście żądań "Super Expressu" żeby Tomasz Lis zrzekł się tytułu Dziennikarza Roku. Bo doszło do zmowy, bo się nie należy. Tabloid pohukiwanie ma w zwyczaju ale to głupie, bo matematyka jest jedna, nie można mieć pretensji do "Poradnika Restauratora" i "Poradnika Handlowca", że wybrały Lisa. Ich prawo, może trzeba zmienić reguły? Przed rokiem Piotr Pacewicz obrażał Bogdana Rymanowskiego, że w telewizji nie umieją pytać tak, jak w prasie. Dzisiaj naczelny „SE” próbuje załatwiać prywatne porachunki. Żałosne, jak mówi organizator plebiscytu, „ale takie jest teraz środowisko dziennikarskie”. To zbyt łatwe wytłumaczenie. Bo nie prowadzi do naprawy.

W USA jeszcze trudniej o miłość w środowisku, bo konkurencja potężniejsza. Wszyscy plują na Rush’a Limbaugh, że jest grubym wrzeszczącym kretynem, a nie dziennikarzem on tymczasem robi swoje i bałamuci miliony. Są przeciwnicy Joe’a Scarborough, którzy mówią, że były republikański kongresmen nigdy nie będzie obiektywny, a on jest mistrzem porannej telewizji i nie udaje innego niż jest. Oni są jacyś, a to sprawia, że spór o ich zachowanie na antenie też wchodzi na wyższy poziom niż u nas. Rodzi nową jakość, nakręca, a nie zidioca, jak u nas.

Żebyśmy umieli odróżniać wartość od bylejakości na Nowy Rok...

Ten tekst to wyraz moich osobistych poglądów, nie należy go identyfikować z linią programową redakcji TVN24