4/25/2012

Talib Macierewicz

Czy talib Macierewicz to przesada? Nie. Przesadna jest reakcja tłumu, który staje w jego obronie wykoślawiając znaczenie metafory. Kiedy Wall Street Journal przyrównał Steve’a Jobs’a z ipadem do Mojżesza z przykazaniami nikt się nie wydurniał. Turban nie musi kojarzyć się tylko z zabijaniem. W przypadku posła Macierewicza równie śmiertelne jest głoszenie szalonych opinii smoleńskich o elastycznej brzozie, zamachu, wybuchach. Obrońcy tego pisowskiego heretyka działają na oślep. Niczym pampeluńskie byki tratują sens potępienia jego mantry.

Dlaczego nie wolno kpić z wolnej twórczości smoleńskiej Jarosława Kaczyńskiego i jego wyznawców? Dlaczego oni mogą z taką brutalnością zabijać zdrowy rozsądek a jego zwolenników się alienuje? Dlaczego żaden Ziemkiewicz, żadna Szczypińska czy Olejnik nie zakładają szarfy z napisem wstyd kiedy prezes mówi z przejęciem, że samoloty w WTC nie straciły skrzydeł? A co kiedy szef PiS ogłosi, że kolaboranci Tusk i Komorowski odkręcili śruby w kołach tupolewa kiedy stał na Okęciu, a Niesiołowski z Palikotem nocą przed wylotem podpiłowali skrzydła? Czy i wtedy szarzy prawicowi blogerzy z drugiego obiegu zorganizują się na fejsbuku? Przykładanie innej miary do podobnych spraw trąci zakłamaniem.

Turbangate pokazuje bardzo wyraźnie jeszcze jeden problem. Poważniejszy. Internet generalnie a fejsbuk szczególnie stały się współcześnie ringiem tonącym w kisielu. Przeciwko każdemu, kto podpadnie choćby najmniejszej liczbie sieciowych trolli można zorganizować unlike’ową jatkę. „Witamy szanownego pana Michała Rusinka” - 624 osoby lubią to, 468 o tym mówi. Banda rozbawionych internautów sponiewierała pisarza, bo zaprotestował przeciwko słowu „witam”. Człowiek, który jest mistrzem słowa przegrał ze sporą grupą literackich analfabetów.

Dziś nie ma znaczenia kim jesteś realnie, ale jak cię widzą kumple z fejsbuka. Wkroczyliśmy w niebezpieczny czas kiedy o pozycji człowieka nie decyduje jego praca ale hormony internautów. Anonimowość przestała się kojarzyć z tchórzostwem, zyskała status bohaterstwa. To pomylenie pojęć. Rak, który zżera prawdziwą rozmowę.


Ten tekst to wyraz moich osobistych poglądów, nie należy go identyfikować z linią programową redakcji TVN i TVN24   

4/11/2012

Rocznica najmojsza

Na kolanach najlepiej się modli, gorzej pisze. Ofiarą tej niewygodnej pozycji padł w smoleńską rocznicę prawicowy dziennikarz Piotr Zaremba. Całkiem na serio napisał, że symbolem roli mediów 10.IV.2010 mogła być zapłakana twarz Moniki Olejnik. Zaremba przypomina, że Monika wtedy nie tylko płakała, ale też odwiedziła Pałac Prezydencki, gdzie stała trumna z Lechem Kaczyńskim. Oto dowód, że od modlitwy do logo PiS trudniej zostać świętym, niż oszaleć.

Przetoczył się właśnie przez Warszawę kolejny marsz pamięci. To wstydliwy czas. Pokazuje, że Polska jako jedyna może konkurować z Rowem Mariańskim na głębokość pęknięć w tkance świata. Niby wiemy to na co dzień, ale 10 kwietnia służy za szkło powiększające. Gdyby zliczyć najpopularniejsze w tym dniu słowa zwyciężyłaby zdrada tuż przed hańbą. Na pisowskich uroczystościach przed Pałacem Prezydenckim najpierw odczytano nazwiska członków PiS, którzy zginęli w Smoleńsku, a dopiero później reszty ofiar. To małe i żenujące. Żeby wyróżnić sobie samym nadane prawo do wyjątkowego cierpienia, PiS oburzało się w Sejmie, że w słowach przed minutą ciszy dla ofiar katastrofy nie wymieniono osobno nazwiska Lecha Kaczyńskiego. Poziom obłędu zbliża się do punktu krytycznego. Kiedy eksploduje będziemy wychwalać islandzki pył za przejrzystość.

Wyjątkowo źle została zestrojona częstotliwość, na której nadaje naród pisowski. „Ty kurwo czerwona”, „Judasze”, „spierdalaj z telewizji” - kiedy zacytowaliśmy w TVN 24 słowa uczestników wczorajszego wiecu wyrzucone czule w stronę dziennikarzy europoseł PiS uznał, że to prowokacja rządu. Czarneckiemu nie mieści się w rozumie, że to mogą być jego wyborcy. Uznał, że marmur na nieskazitelnym pomniku godności i roztropności PiS zarysowali siepacze przywiezieni przez Tuska. Nie potępiałbym go jednak. W pogoni za dorównaniem ułańskiej narracji prezesa można się pogubić.

Czujący świetnie ten klimat redaktor Zaremba marzy żebyśmy razem z nim padli na kolana i już dziś szorowali bruk na Krakowskim Przedmieściu zajmując najlepsze miejsca przed kolejną rocznicą. Zapomniał albo nie chce ostrzec, że na zawłaszczonych łzach łatwo się poślizgnąć.

Ten tekst to wyraz moich osobistych poglądów, nie należy go identyfikować z linią programową redakcji TVN i TVN24